Sticky Fingers
Door: Joan
Blijf op de hoogte en volg Martha en Joan
23 Maart 2008 | Laos, Luang Prabang
Hallo allemaal!
Er is alweer bijna een maand voorbij sinds we ons laatste berichtje plaatsten, veel te lang natuurlijk. Toch zitten we nog steeds in Laos, langer dan gepland, maar het is zo'n leuk land...
Vanochtend hebben we Marten en Irene (Martha's ouders) uitgezwaaid, die ons twee weken zijn komen opzoeken. We hebben elkaar ontmoet in Vientiane, de hoofdstad, en zijn met z'n vieren via Vang Vieng naar Luang Prabang gereisd. Maar daarover dadelijk meer, eerst een korte samenvatting van onze avonturen in Zuid-Laos.
Nadat we Sosja in Pakse op de bus naar Bangkok hebben gezet – ze vloog van daaruit naar India – zijn we doorgereisd naar Savannaket. We wilden een meer bezoeken waar een kolonie schildpadden zou wonen, maar daar gearriveerd bleek de enige fauna te bestaan uit bedelende kinderen, en was er geen schildpad te bekennen. Jammer... Die avond kwamen we toevallig Frans tegen, een Nederlander die we in Vietnam al meerdere keren tegen het lijf waren gelopen, en samen hebben we lekker biefstuk gegeten onder het genot van een glaasje rode wijn (of twee).
De volgende stop was Tha Kaek, een enigszins saai provinciestadje aan de Mekong, maar een goede uitvalsbasis voor het omliggende gebied. Op gehuurde scooters hebben eerst een dag een aantal grotten in de omgeving bezocht, daarna zijn we twee dagen met een gids gaan wandelen in de omgeving. Het is fantastisch om het leven in de dorpjes van dichtbij te zien. De mensen zijn ontzettend vriendelijk, de kinderen erg vrolijk en nieuwsgierig, en door elk dorp lopen de eenden, kippen, geiten, varkens, koeien en waterbuffels los rond. Het lijkt chaotisch, maar het is er heel gezellig en de mensen lijken erg gelukkig, ondanks de armoede. Verder is de natuur prachtig: oerwoud, rijstvelden, duizelingwekkende rotsformaties, helblauwe meren en grotten als katedralen.
Onderweg naar Vientiane zijn we nog gestopt bij Kong Lor, een enorme ondergrondse rivier van zeven kilometer, waar we met een bootje doorheen zijn gevaren. Martha kneep hem eerst wel een beetje, maar heeft zich er uiteindelijk – ondanks lichte claustrofobische neigingen – op heldhaftige wijze doorheengeslagen. Toen we terug wilden rijden naar de weg (een tocht van een uur of twee) bleek onze motor een lekke band te hebben. Gelukkig wisten ze die in een dorpje in de buurt te plakken, maar we moesten wel door het donker terugrijden.
In Vientiane hebben we dus Irene en Marten ontmoet. Het was erg leuk elkaar weer te zien, we zijn namelijk alweer zeven maanden weg, en hadden dus veel te vertellen! Vientiane is verder een rustige stad; we hebben er wat tempels bekeken en lekker gegeten.
Na twee dagen in de hoofdstad zijn we doorgereisd naar Vang Vieng, een backpacker-bestemming met een enigszins beruchte reputatie. Gelukkig hadden we twee heerlijke bungalows bij een guesthouse aan de rand van het stadje, waar we heerlijk konden ontspannen aan de rivier. De eerste dag hebben we op de scooter een leuke tocht in de omgeving gemaakt, de tweede dag zijn we gaan tuben (letterlijk: banden). Helaas voelde Irene zich niet zo lekker, maar Marten is dapper meegegaan. Stel je bij tuben het volgende voor: je drijft in je zwembroek in een opgeblazen tractorband de rivier af. Om de vijftig meter is er aan de oever van de rivier een barretje, meestal met flinke geluidsinstallatie, waar de dorstigen met touwen worden binnengehengeld. Favoriet op de kaart is de zogenaamde "bucket", een emmertje met cola, red bull, limoen en een halve fles rijstwhiskey. Daarnaast kun je met kabelbanen en enorme schommels van grote hoogte de rivier in zwieren. Het was een bizarre ervaring, totaal cultureel onverantwoord, maar stiekem toch wel leuk.
Uiteindelijk zijn we beland in Luang Prabang, de oude, historische hoofdstad van Laos, waar van alles te beleven is. Je kan er heerlijk eten in allerlei restaurantjes, van simpele Laotiaanse barbecue bij een standje aan de Mekong, tot Franse Haute Cuisine bij een chique restaurant. Een van de hoogtepunten was toch wel de Laotiaanse kookcursus die we gevolgd hebben. We hebben onder andere gevuld citroengras gemaakt, gestoomde vis in bananenbladeren, en Laap, een salade met vis of buffel en veel verse kruiden. En natuurlijk sticky rice, HET Laotiaanse eten bij uitstek.
Ook zijn we weer twee dagen gaan hiken in de omliggende heuvels, langs dorpen van de Hmong- en Kamu-volkeren. In zo'n dorp hebben we ook overnacht, tot grote vreugde van de jonge dorpelingen, die allemaal even kwamen kijken naar de "Falang" (witte westerlingen). 's Avonds heeft Marten nog een gebroken pols moeten beoordelen. Dit gebeurde in een van de hutten, heel klein, waar het halve dorp zich verzameld had. Uiteindelijk werd de mevrouw achtergelaten met een gebroken middenhandsbeentje, een spalk en een bult kruiden op haar arm. Ziekenhuisfoto's waren niet nodig zei men, de pijn werd ook al minder. Nou ja. Vreemd als de dichtstbijzijnde EHBO-post anderhalf uur lopen, een half uur varen en drie kwartier rijden bij je vandaan is.
Maar goed, om een lang verhaal kort te maken, zijn we nu dus weer met z'n tweeen. Morgen pakken de bus naar Luang Nam Tha om een wat afgelegener gebied in het noorden te bezoeken en het toerisme een beetje te ontvluchten, en als het goed is zijn we over een week in Thailand.
Allemaal heel veel groetjes, en we hopen snel weer wat te schrijven!
Er is alweer bijna een maand voorbij sinds we ons laatste berichtje plaatsten, veel te lang natuurlijk. Toch zitten we nog steeds in Laos, langer dan gepland, maar het is zo'n leuk land...
Vanochtend hebben we Marten en Irene (Martha's ouders) uitgezwaaid, die ons twee weken zijn komen opzoeken. We hebben elkaar ontmoet in Vientiane, de hoofdstad, en zijn met z'n vieren via Vang Vieng naar Luang Prabang gereisd. Maar daarover dadelijk meer, eerst een korte samenvatting van onze avonturen in Zuid-Laos.
Nadat we Sosja in Pakse op de bus naar Bangkok hebben gezet – ze vloog van daaruit naar India – zijn we doorgereisd naar Savannaket. We wilden een meer bezoeken waar een kolonie schildpadden zou wonen, maar daar gearriveerd bleek de enige fauna te bestaan uit bedelende kinderen, en was er geen schildpad te bekennen. Jammer... Die avond kwamen we toevallig Frans tegen, een Nederlander die we in Vietnam al meerdere keren tegen het lijf waren gelopen, en samen hebben we lekker biefstuk gegeten onder het genot van een glaasje rode wijn (of twee).
De volgende stop was Tha Kaek, een enigszins saai provinciestadje aan de Mekong, maar een goede uitvalsbasis voor het omliggende gebied. Op gehuurde scooters hebben eerst een dag een aantal grotten in de omgeving bezocht, daarna zijn we twee dagen met een gids gaan wandelen in de omgeving. Het is fantastisch om het leven in de dorpjes van dichtbij te zien. De mensen zijn ontzettend vriendelijk, de kinderen erg vrolijk en nieuwsgierig, en door elk dorp lopen de eenden, kippen, geiten, varkens, koeien en waterbuffels los rond. Het lijkt chaotisch, maar het is er heel gezellig en de mensen lijken erg gelukkig, ondanks de armoede. Verder is de natuur prachtig: oerwoud, rijstvelden, duizelingwekkende rotsformaties, helblauwe meren en grotten als katedralen.
Onderweg naar Vientiane zijn we nog gestopt bij Kong Lor, een enorme ondergrondse rivier van zeven kilometer, waar we met een bootje doorheen zijn gevaren. Martha kneep hem eerst wel een beetje, maar heeft zich er uiteindelijk – ondanks lichte claustrofobische neigingen – op heldhaftige wijze doorheengeslagen. Toen we terug wilden rijden naar de weg (een tocht van een uur of twee) bleek onze motor een lekke band te hebben. Gelukkig wisten ze die in een dorpje in de buurt te plakken, maar we moesten wel door het donker terugrijden.
In Vientiane hebben we dus Irene en Marten ontmoet. Het was erg leuk elkaar weer te zien, we zijn namelijk alweer zeven maanden weg, en hadden dus veel te vertellen! Vientiane is verder een rustige stad; we hebben er wat tempels bekeken en lekker gegeten.
Na twee dagen in de hoofdstad zijn we doorgereisd naar Vang Vieng, een backpacker-bestemming met een enigszins beruchte reputatie. Gelukkig hadden we twee heerlijke bungalows bij een guesthouse aan de rand van het stadje, waar we heerlijk konden ontspannen aan de rivier. De eerste dag hebben we op de scooter een leuke tocht in de omgeving gemaakt, de tweede dag zijn we gaan tuben (letterlijk: banden). Helaas voelde Irene zich niet zo lekker, maar Marten is dapper meegegaan. Stel je bij tuben het volgende voor: je drijft in je zwembroek in een opgeblazen tractorband de rivier af. Om de vijftig meter is er aan de oever van de rivier een barretje, meestal met flinke geluidsinstallatie, waar de dorstigen met touwen worden binnengehengeld. Favoriet op de kaart is de zogenaamde "bucket", een emmertje met cola, red bull, limoen en een halve fles rijstwhiskey. Daarnaast kun je met kabelbanen en enorme schommels van grote hoogte de rivier in zwieren. Het was een bizarre ervaring, totaal cultureel onverantwoord, maar stiekem toch wel leuk.
Uiteindelijk zijn we beland in Luang Prabang, de oude, historische hoofdstad van Laos, waar van alles te beleven is. Je kan er heerlijk eten in allerlei restaurantjes, van simpele Laotiaanse barbecue bij een standje aan de Mekong, tot Franse Haute Cuisine bij een chique restaurant. Een van de hoogtepunten was toch wel de Laotiaanse kookcursus die we gevolgd hebben. We hebben onder andere gevuld citroengras gemaakt, gestoomde vis in bananenbladeren, en Laap, een salade met vis of buffel en veel verse kruiden. En natuurlijk sticky rice, HET Laotiaanse eten bij uitstek.
Ook zijn we weer twee dagen gaan hiken in de omliggende heuvels, langs dorpen van de Hmong- en Kamu-volkeren. In zo'n dorp hebben we ook overnacht, tot grote vreugde van de jonge dorpelingen, die allemaal even kwamen kijken naar de "Falang" (witte westerlingen). 's Avonds heeft Marten nog een gebroken pols moeten beoordelen. Dit gebeurde in een van de hutten, heel klein, waar het halve dorp zich verzameld had. Uiteindelijk werd de mevrouw achtergelaten met een gebroken middenhandsbeentje, een spalk en een bult kruiden op haar arm. Ziekenhuisfoto's waren niet nodig zei men, de pijn werd ook al minder. Nou ja. Vreemd als de dichtstbijzijnde EHBO-post anderhalf uur lopen, een half uur varen en drie kwartier rijden bij je vandaan is.
Maar goed, om een lang verhaal kort te maken, zijn we nu dus weer met z'n tweeen. Morgen pakken de bus naar Luang Nam Tha om een wat afgelegener gebied in het noorden te bezoeken en het toerisme een beetje te ontvluchten, en als het goed is zijn we over een week in Thailand.
Allemaal heel veel groetjes, en we hopen snel weer wat te schrijven!
-
23 Maart 2008 - 08:46
Sosja:
Nou jullie zijn gewoon doorgegaan met leuke dingen doen zonder mij :)
india is heel mooi, maar ik mis jullie wel hoor, behalve dan dat ik heel blij ben dat ik van mezelf echt niet meer achterop een motor hoef te kruipen.
Heel veel liefs! -
23 Maart 2008 - 17:06
Andrea:
Wat een feest van herkenning! Het is alsof ik er zelf ben geweest :P
Wij zijn lekker paaseieren aan het verfen en Guitar Hero aan het doen.. Je wil niet weten hoe goed ik inmiddels kan gitaar spelen, maar dat leer je nog wel....
Kusje -
23 Maart 2008 - 18:29
Kim:
Leuk om weer van jullie te horen. Hier is het errug koud, niet leuk als je 's nachts je bed uit moet om schapen te verlossen. Wel leuk als er dan toch levende lieve paaslammetjes worden geboren! De eerste sneeuw heb ik zelfs al gespot... Geniet van de warmte daar!
Liefs! -
24 Maart 2008 - 05:13
Sosja:
oja en voor ik het vergeet,
de super speciale geheime boodschap voor jullie is te vinden in:
Sawasdee House (restaurant met obers in erg mooie roze t-shirtjes)
147 Soi Rambutree, Chakrapong Road
vlakbij Koasarn Road
en dan de linker dames wc-deur, ergens onderaan.
Maar ik zal zeker niet beledigd zijn als jullie niet speciaal omreizen, want het was echt een kansloze buurt. Of jullie moeten opeens heel veel zin hebben in dronken 18-jarige australiers met weinig kleren aan... -
24 Maart 2008 - 09:32
Fransje:
Hi,
Vrolijk pasen! We werden vanmorgen wakker en nu ligt er dus sneeuw in de tuin... let it snow, let it snow, let it snow.
Leuk om weer allemaal te lezen. Dat tubing had ik ook al eens bij andere mensen op hun website gezien.
Veel plezier verder!!
Liefs Fransje -
24 Maart 2008 - 13:02
Marten En Irene:
Vanuit Bangkok. We vonden het fantastisch!!! Wanneer kunnen we weer afspreken??? Nog 1 nacht hier en dan naar huis. Overhemden en jasje goed gelukt. Heel veel liefs, marten en irene (pap en mam) -
24 Maart 2008 - 13:23
Eli En Bien:
Hoi globetrotters! Mooi bericht over bezoek van M&I. En wat leuk om 'mee te reizen' met julie verhalen en fantastische foto's. Overigens: hier sneeuwde het de laatste dagen ... We zullen M&I keurig ontvangen op Schiphol.
Veel liefs van ons & de kinders! -
24 Maart 2008 - 15:24
Marja:
Wat een leuke streek, waar jullie zijn. En wederom zulke mooie foto's. Is het eten te eten? Veel vis ook zeker? Nog heel veel plezier daar en dat jullie nog maar veel moois mogen beleven en aanschouwen. groeten vanuit een deels wit Nederland! -
24 Maart 2008 - 19:54
Sophie:
Hoi,
Vrolijk Pasen :) Of moet ik vrolijke kerst zeggen want de wereld is hier wit (bizar) misschien toch een goed idee dat er (wederom) geen kleine pv'sters op HIT zijn gegaan. Hoewel Lody en Marijke dat geloof ik ook wel eens gehad hebben.
Vorige week hebben we maar liefst 23 cakes en 50 appeltaarten gebakken en daarmee lekker veel geld verdiend voor de nationale jamboree!
Leuk dat je ouder er waren! Ik kijk wel uit naar jullie volgende berichtjes
liefs Sophie -
25 Maart 2008 - 07:38
Marina:
Hallo Martha aan Joan,
Het is prachtig zoals jullie schrijven over jullie reis en zeer mooie foto's om naar te kijken. Echt meegenieten op deze manier.
Hier is het (voor mij) niet echt genieten. Eerste Paasdag sneeuw. Ik hou alleen van sneeuw op film, foto's en kaarten. Tweede Paasdag weer wit en vandaag, dinsdag 25 maart 2008 weer een witte wereld.
Ik heb bij de lente toch altijd wel een zonnetje in gedachten.
Afgelopen donderdag op het NIVEL een Paaslunch gehad. Heel gezellig en lekker. Meer gegeten dan normaal.
Aanstaande vrijdag ga ik met Henk en de kinderen + aanhang naar Parijs. Zondagmiddag rijden we weer terug. Hoop dat er dan geen sneeuw meer is en geen regen. Gezelligheidfactor hebben we zelf in de hand.
Nog een hele fijne reis en fijn dat jullie iedereen laten meegenieten.
Dikke zoen
Marina -
25 Maart 2008 - 13:07
Coen:
Haj joan en martha,
Leuk weer van jullie te horen. Ik volg nog steeds jullie verhalen en foto's. Echt leuk!
Hier gaat alles goed. Ik heb weer een weekje vrij (luizenleventje) en ben van het weekend weer in het zuiden geweest.
Al die verhalen over sneeuw in Nederland moet je maar niet geloven. De zon schijnt hier al tijden met temperaturen tot 20 graden. Lekker barbequen en picknicken met een fles rose in het wilhelminapark ;)
Groetjes, Coen -
26 Maart 2008 - 06:52
10:
Martha en Joan,
Heerlijk weer die verhalen en heel beeldend geschreven de foto's erbij zeggen genoeg!
Vreselijk die varkenskoppen wat doen ze daar nog mee?
Heerlijk met die band over en in het water en die emmertjes met drinken SUPER!
veel plezier in Thailand! -
26 Maart 2008 - 08:06
Tita En Bart:
Hee hallo!
Wat een leuk en vooral herkenbaar verhaal! We missen Laos...
We zitten alweer een paar weken in Thailand. Ook geweldig maar zo veel minder ongerept en puur dan Laos! Maar zeker een aanrader.
Geniet en wie weet tot ziens..
Liefs Bart en Tita -
27 Maart 2008 - 10:13
Lody:
Hay Marth!!!
Wat geweldig om al je foto's en verhalen te lezen zeg! Je reis ziet er echt heel afwisselend en heerlijk uit! Vooral al die versieringen van de muren en tempels in het begin van jullie reis vind ik echt praaaaachtig!! En wat fijn dat er ook nog wat nederlanders zijn overgekomen, dan is Nederland weer iets dichterbij!
Heel veel succes en plezier en wijsheid en tja.. avonturen en alles wat je daar maar aan het beleven bent!
Veel liefs Lody
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
