Avonturen op de motor
Door: Martha
Blijf op de hoogte en volg Martha en Joan
25 Februari 2008 | Laos, Vientiane
Dag lieve allemaal,
Zoals in het vorige bericht beloofd werd is hier weer een berichtje. Wij zijn inmiddels in Laos aangeland, maar vraag niet hoe!!! AFGEZIEN hebben we!! Omdat wij avontuurlijke reizigers bennen die van een beetje masochisme niet vies zijn besloten we om vanuit Siem Reap een onmogelijke route naar Laos te nemen. De Lonely Planet waarschuwde nog dat het allemaal niet kon, maar ach, wat weten die lui er nou van? Het plan was een drie- of vierdaagse tocht dwars door een toeristenloos achterland vol met landmijnen. Best aantrekkelijk toch?
Dag 1 ging helemaal prima. In de bus moesten we ons van de chauffeur wel achter de gordijntjes verstoppen, anders moest hij tol betalen voor het meenemen van toeristen naar deze onherbergzame plekken. Maar we kwamen er zonder problemen.
Dag 2 bleek dat er nu geen bussen of pick-ups meer onze kant uit gingen. Ook had het woord dat er drie toeristen op de motor naar Prasat Preah Vihar wilden zich als een lopend vuurtje verspreid. s Ochtends stonden er 12 motorrijders voor het hotel. Dus kozen wij er drie en reden achterop de brommer de hobbelwegen van Noord-Cambodja op, onze rugzakken tussen de benen van de chauffeurs. Als een soort indianen die in het chilipoeder zijn gevallen kwamen we er weer af. ROOD! VIES! Maar echte reizigers douchen niet. En dat kon ook niet daar.
De tempel zelf was nog een motorrit van een half uur steil omhoog, en we voelden ons heel cool. Eenmaal bij de tempel gekomen liepen we op een tourgroep bejaarde Duitsers in. Bleek dat je vanaf Thailand zo met een tourbus tot aan de tempel kunt rijden. Over een asfaltweg.
Dag 3 stapten we om 5.30 stinkend en plakkerig weer achterop bij frisse jonge motorchauffeurs, die heel hard en eng reden. Zodra we konden hebben we hen vervangen door drie andere, in soldatenpakken en met grotere motoren. Zij namen ons mee de jungle in, tot waar echt geen auto's kunnen rijden. Dwars door rivieren en mul zand, over schoolterreinen, door dorpen en kuddes koeien, langs bosbranden en bananenplantages. Al na een uur konden we niet meer bewegen zonder dat het pijn deed en het eind van 7 uur pijnlijden hingen we min of meer in coma tegen hen aan, niet in staat om nog te protesteren tegen de kuilen waar we door knalden. Tragisch, maar achteraf allemaal heel vet dat we het gedaan hebben. En gehaald!!!!
Uiteraard hebben we toen onze welverdiende rust genomen en zijn we een week op een eiland in Laos gaan zitten waar helemaal niets te doen was behalve een beetje de hippie uithangen in je hangmat. Maar na een week heb je dat ook wel weer gezien en dus hebben we op het BoLaven plateau nog een poging gewaagd op een motor te zitten. Op dit plateau wonen trouwens de Laven, zou de Efteling het daarvan hebben? Deze hadden wel een normaler formaat en hoofd.
Nu zijn we in Pakse, waar Sosja ons over een paar dagen gaat verlaten om de zielige kinderen in Bangalore te redden.
Hopelijk gaat het met jullie allemaal heel goed, tot mails!
veel liefs van Joan en Martha
Zoals in het vorige bericht beloofd werd is hier weer een berichtje. Wij zijn inmiddels in Laos aangeland, maar vraag niet hoe!!! AFGEZIEN hebben we!! Omdat wij avontuurlijke reizigers bennen die van een beetje masochisme niet vies zijn besloten we om vanuit Siem Reap een onmogelijke route naar Laos te nemen. De Lonely Planet waarschuwde nog dat het allemaal niet kon, maar ach, wat weten die lui er nou van? Het plan was een drie- of vierdaagse tocht dwars door een toeristenloos achterland vol met landmijnen. Best aantrekkelijk toch?
Dag 1 ging helemaal prima. In de bus moesten we ons van de chauffeur wel achter de gordijntjes verstoppen, anders moest hij tol betalen voor het meenemen van toeristen naar deze onherbergzame plekken. Maar we kwamen er zonder problemen.
Dag 2 bleek dat er nu geen bussen of pick-ups meer onze kant uit gingen. Ook had het woord dat er drie toeristen op de motor naar Prasat Preah Vihar wilden zich als een lopend vuurtje verspreid. s Ochtends stonden er 12 motorrijders voor het hotel. Dus kozen wij er drie en reden achterop de brommer de hobbelwegen van Noord-Cambodja op, onze rugzakken tussen de benen van de chauffeurs. Als een soort indianen die in het chilipoeder zijn gevallen kwamen we er weer af. ROOD! VIES! Maar echte reizigers douchen niet. En dat kon ook niet daar.
De tempel zelf was nog een motorrit van een half uur steil omhoog, en we voelden ons heel cool. Eenmaal bij de tempel gekomen liepen we op een tourgroep bejaarde Duitsers in. Bleek dat je vanaf Thailand zo met een tourbus tot aan de tempel kunt rijden. Over een asfaltweg.
Dag 3 stapten we om 5.30 stinkend en plakkerig weer achterop bij frisse jonge motorchauffeurs, die heel hard en eng reden. Zodra we konden hebben we hen vervangen door drie andere, in soldatenpakken en met grotere motoren. Zij namen ons mee de jungle in, tot waar echt geen auto's kunnen rijden. Dwars door rivieren en mul zand, over schoolterreinen, door dorpen en kuddes koeien, langs bosbranden en bananenplantages. Al na een uur konden we niet meer bewegen zonder dat het pijn deed en het eind van 7 uur pijnlijden hingen we min of meer in coma tegen hen aan, niet in staat om nog te protesteren tegen de kuilen waar we door knalden. Tragisch, maar achteraf allemaal heel vet dat we het gedaan hebben. En gehaald!!!!
Uiteraard hebben we toen onze welverdiende rust genomen en zijn we een week op een eiland in Laos gaan zitten waar helemaal niets te doen was behalve een beetje de hippie uithangen in je hangmat. Maar na een week heb je dat ook wel weer gezien en dus hebben we op het BoLaven plateau nog een poging gewaagd op een motor te zitten. Op dit plateau wonen trouwens de Laven, zou de Efteling het daarvan hebben? Deze hadden wel een normaler formaat en hoofd.
Nu zijn we in Pakse, waar Sosja ons over een paar dagen gaat verlaten om de zielige kinderen in Bangalore te redden.
Hopelijk gaat het met jullie allemaal heel goed, tot mails!
veel liefs van Joan en Martha
-
25 Februari 2008 - 11:11
Jos Bax:
Zo nu weer eens even een ractie van mij. bijna gelijk nadat jullie het bericht geplaatst hebben. Ik lees dat jullie nog steeds niet bang zijn voor een avontuurlijk reisje. Wat een tocht zo op die motoren. Het is nog steeds heel leuk om jullie zo te volgen op deze manie. Vorige week hebben we gezellig pannekoeken gegeten bij Dryade en daarna het gezellig gehad bij het kampvuur, alle rituelen gaan gewoon door. In april komt enr een reunie aan met oud leiding en bestuur en nog meer mensen die bij Dryade betrokken zijn, zal vast wel weer erg gezellig worden.
Sandra heeft afgelopen week haar laatste opdracht voor haar studie ingeleverd dus we wachten in spanning af ze straks kan zeggen ik ben echt klaar. Hier loopt alles zijn gangetje en we groeten jullie vanuit een lekker zonnig Zeist. Tot schrijfs maar weer en we blijven jullie volgen. -
25 Februari 2008 - 18:41
Elly:
Vanuit NZ volg ik jullie reizen en vind het allemaal nog steeds super om te lezen. Wat een enorme ervaringen doen jullie op! Voor mij zit het er bijna op. Zaterdag weer terug naar Nederland en 2 april kan ik weer beginnen bij het NIVEL.
Groetjes,
Elly -
10 Maart 2008 - 14:28
Chantal:
Hoi,
Nou, mooie avonturen hoor!
Nu zitten jullie waarschijnlijk met paps en mams lekker in Vientiane... Vandaag zouden ze aankomen., Hier plenst en stormt het.
Geniet maar allemaal!
veel liefs, Chantal Zeist
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
