bijna naar Iran
Door: Martha
Blijf op de hoogte en volg Martha en Joan
31 Augustus 2007 | Turkije, Doğubayazıt
Dag lieve allemaal,
Ik zit hier te typen op de bovenste verdieping van ons hotel, met aan drie kanten een prachtig uitzicht. Rechts de bergen en de stad, recht voor mij de bergen met het Isak Pasha paleis en links de glorieuze maar verlegen berg Mount Ararat die de hele dag met zijn kop in de wolken zit (behalve gisterochtend, zie de foto). Ergens op die berg ligt de ark van Noach, maar om te zoeken moet je 450 euro betalen, dus wij kijken gewoon vanuit het hotel.
Sinds de laatste keer dat we een berichtje schreven hebben we een heleboel gezien en gedaan. We zijn met de trein van Erzurum naar Kars gereden, van Kars met de bus naar Van en vandaar weer met de dolmus naar Dogubayazit.
In Kars logeerden we bij de familie Yilmazer, een gezin dat we in de trein hadden ontmoet. Twee kinderen van 13 en 9, vader soldaat, moeder moderne huisvrouw. Het was heel fijn om even deel uit te maken van een gezin, om te spelen met de kinderen en verzorgd te worden door de moeder. We werden overladen met kadootjes, eten en gezelligheid. Het absolute hoogtepunt van dit bezoek (maar eigenlijk ook van de hele reis tot nu toe) was Ani, een oude Seljuc-stad op de hoogvlaktes bij de grens met Armenië. We hebben in Kars een auto gehuurd en we zijn er met z´n allen naartoe gereden. De tocht alleen al was prachtig, want dankzij onze geniale navigatietechnieken reden we niet over de asfaltweg maar door kleine dorpjes waar overal ganzen, kippen en zelfs kalkoenen over de weg renden. Buiten de dorpjes waren enorme uitgestrekte vlaktes met alleen maar gras en hooi en af en toe schapen en koeien (dit klinkt als Nederland maar dat is het niet, kijk maar op de foto´s). En de stilte was heel indrukwekkend. Geen snelweg in de verte, geen treinen of vliegtuigen, alleen maar de wind en verder helemaal niets. En dan Ani zelf; een echte spookstad midden op de vlakte. Griezelig en fascinerend tegelijk. Ik zal kijken of ik een filmpje kan plaatsen.
Nadat we een paar uur in Ani rondgewandeld hadden begon het te onweren, wat de sfeer nog indrukwekkender maakte. Naast de muren van Ani stond een schuurtje, daar hebben we toen gebarbequed. Adana Kip-Kebab met salade en brood en cola, kan het beter?
Na al deze avonturen zijn we naar Van gereden, een moderne stad vol studenten en winkels en met CNBC op de tv, wat inhield dat we elke avond naar CSI en Cold cases konden kijken. Da`s dus weer andere koek. We hebben nog ons leven gewaagd door in een dolmus te stappen om het kasteel in Hosap te zien, maar dat was al twee jaar dicht vanwege instortingsgevaar.
Nu zijn we in Dogubayazit, waar alle backpackers zitten te wachten op een visum voor Iran. Het hostel is dan ook erg gezellig. Gisteren nog een keer naar de hamam gegaan en `s avonds gepokerd waarbij ik toch even moet vermelden dat ik eigenhandig 6 jongens in de pan heb gehakt, hèhè. De mensen op straat zijn hier plotseling ook weer ingesteld op toeristen, de ´hellohello!!!money!!!´s zijn niet van de lucht.
Morgen op naar Iran, bakermat van de beschaving en land zonder alcohol. We zijn heel benieuwd. Sjonge wat een lap tekst.
Heel veel liefs van Martha en Joan en we missen jullie!!
Ik zit hier te typen op de bovenste verdieping van ons hotel, met aan drie kanten een prachtig uitzicht. Rechts de bergen en de stad, recht voor mij de bergen met het Isak Pasha paleis en links de glorieuze maar verlegen berg Mount Ararat die de hele dag met zijn kop in de wolken zit (behalve gisterochtend, zie de foto). Ergens op die berg ligt de ark van Noach, maar om te zoeken moet je 450 euro betalen, dus wij kijken gewoon vanuit het hotel.
Sinds de laatste keer dat we een berichtje schreven hebben we een heleboel gezien en gedaan. We zijn met de trein van Erzurum naar Kars gereden, van Kars met de bus naar Van en vandaar weer met de dolmus naar Dogubayazit.
In Kars logeerden we bij de familie Yilmazer, een gezin dat we in de trein hadden ontmoet. Twee kinderen van 13 en 9, vader soldaat, moeder moderne huisvrouw. Het was heel fijn om even deel uit te maken van een gezin, om te spelen met de kinderen en verzorgd te worden door de moeder. We werden overladen met kadootjes, eten en gezelligheid. Het absolute hoogtepunt van dit bezoek (maar eigenlijk ook van de hele reis tot nu toe) was Ani, een oude Seljuc-stad op de hoogvlaktes bij de grens met Armenië. We hebben in Kars een auto gehuurd en we zijn er met z´n allen naartoe gereden. De tocht alleen al was prachtig, want dankzij onze geniale navigatietechnieken reden we niet over de asfaltweg maar door kleine dorpjes waar overal ganzen, kippen en zelfs kalkoenen over de weg renden. Buiten de dorpjes waren enorme uitgestrekte vlaktes met alleen maar gras en hooi en af en toe schapen en koeien (dit klinkt als Nederland maar dat is het niet, kijk maar op de foto´s). En de stilte was heel indrukwekkend. Geen snelweg in de verte, geen treinen of vliegtuigen, alleen maar de wind en verder helemaal niets. En dan Ani zelf; een echte spookstad midden op de vlakte. Griezelig en fascinerend tegelijk. Ik zal kijken of ik een filmpje kan plaatsen.
Nadat we een paar uur in Ani rondgewandeld hadden begon het te onweren, wat de sfeer nog indrukwekkender maakte. Naast de muren van Ani stond een schuurtje, daar hebben we toen gebarbequed. Adana Kip-Kebab met salade en brood en cola, kan het beter?
Na al deze avonturen zijn we naar Van gereden, een moderne stad vol studenten en winkels en met CNBC op de tv, wat inhield dat we elke avond naar CSI en Cold cases konden kijken. Da`s dus weer andere koek. We hebben nog ons leven gewaagd door in een dolmus te stappen om het kasteel in Hosap te zien, maar dat was al twee jaar dicht vanwege instortingsgevaar.
Nu zijn we in Dogubayazit, waar alle backpackers zitten te wachten op een visum voor Iran. Het hostel is dan ook erg gezellig. Gisteren nog een keer naar de hamam gegaan en `s avonds gepokerd waarbij ik toch even moet vermelden dat ik eigenhandig 6 jongens in de pan heb gehakt, hèhè. De mensen op straat zijn hier plotseling ook weer ingesteld op toeristen, de ´hellohello!!!money!!!´s zijn niet van de lucht.
Morgen op naar Iran, bakermat van de beschaving en land zonder alcohol. We zijn heel benieuwd. Sjonge wat een lap tekst.
Heel veel liefs van Martha en Joan en we missen jullie!!
-
31 Augustus 2007 - 13:40
Fransje:
Hé Hallo,
Hier weer een van jullie trouwe lezers.
Het is hier gewoon een saaie vrijdag middag dus dit was wel even een leuke afleiding :-)
Volgende keer graag een filmpje met live commentaar...!
Vanavond komen papa en mama, oma en oom ko en tante trude eten, erg gezellig. En Simon heeft nú de tweede ronde gesprekken bij DSM voor een baan...zullen jullie op de hoogte houden. Veel plezier!
Liefs Fransje -
31 Augustus 2007 - 13:50
Jos Bax:
Lieve Martha en Joan, Wat een mooie natuur, gebouwen ed. zien jullie toch je zou zo jaloers worden. Ik vind het heel leuk om jullie zo te volgen vanuit Nederland. Morgen gaan Mathijs en ik samen met een aantal van Dryade naar het huwelijksfeest van Renate en Erik op Ameland, als ik hoor wie er allemaal van Dryade komen lijkt het wel een reunie. We zullen je nog wel berichten hoe gezellig het was want dat gaat het zeker worden. Ik heb nog oude foto's opgezocht van veel kleine meisjes die nu allemaal oud stamlid en/of leiding zijn heel leuk om terug te zien.Veel groeten van Mathijs en Jos. -
31 Augustus 2007 - 14:16
Sophie:
hee jongens,
Wat geweldig om steeds jullie verslagen te lezen. Hier in NL is het maar saai hoor, het begint al een beetje herfst te worden (regen, wind, spinnen) Maar gelukkig begint volgende week scouting, daar hebben we wel weer zin in. Ik ben benieuwd hoe Iran is. Mijn moeder heeft daar een bevriende collega waarvan je toch wel hoort hoe streng het daar is, maar ook hoe mooi! Iran (zoals je zelf al schreef) het begin van de (westerse) geschiedenis; mijn alereerste college ging daar over natuurlijk :)
x sophie -
31 Augustus 2007 - 14:17
Tineke:
Hallo Joan en Martha,
Super wat jullie allemaal zien ,mooie foto s en een filmpje erg leuk!
Zp reizen we een beetje mee.
Wat enig om bij zo n turkse familie te logeren wat een gastvrijheid zeg!
Daar hoef je in nederland niet om te komen!
gr 10 -
31 Augustus 2007 - 14:32
Lydia:
Hoe meer berichten, hoe liever wij ook gaan!! Dus ga nog maar flink door met reizen want dan word hier geregeld dat we zsm ook gaan reizen. Erg indrukwekkend lijkt me. Hier gaat het ook goed, op de zonneschijn en de temperatuur na (met een winterjas aan loop je op het moment niet voor gek). En ik heb net een nieuwe baan dus ook volop avontuur en spanning en nieuw in Holland!!
XX Lydia & Steven -
01 September 2007 - 13:41
Irene En Marten:
Hoe lieverds, Fantastische foto's! Ik kon me gisteren al een aardige voorstelling maken Martha, toen jij het allemaal telefonisch beschreef. Wat leuk!!! Mount Ararat, dat spreekt echt wel tot de verbeelding zeg! Die ark van Noah, die ligt daar niet meer hoor, die ligt in de Rotterdamse Spoorweghaven, compleet met dieren! Net bij oma geweest en uitgebreid verslag gedaan van jullie belevenissen. Opa is heel geïnteresseerd. Weet precies waar jullie zijn (nou ja, bijna precies). We reizen met jullie mee. Heel veel plezier in Iran en bij onze man in Teheran en Isfahan enz. en take good care! Hele dikke kussen. Pap en mam -
02 September 2007 - 14:47
Roos:
lieve schatten!!Wat heerlijk om jullie verhalen te lezen! Ben blij dat het (nu nog wel) zo regelmatig wordt bijgehouden! Danweet ik tenminste dat mijn lieve zusje nog niet is verkocht voor 10 kamelen! Op mijn bureautje staat de foto die papa van jullie heeft gemaakt zo uit de trein! Daar stonden jullie nog echt op de rand van het avontuur en nu al zoveel meegemaakt! Ik hoop dat jullie in Iran ook de mogelijkheid hebben om de verhalen bij te houden! Zoals mama en papa al zeiden: "Take good care!!" en ik ben benieuwd of het land net zo sprookjesachtig is als beschreven in "Het huis van de Moskee".. I love u!!
xxxxxxxxxxx -
03 September 2007 - 11:42
Roos:
Had ik een heel gezellig berichtje gestuurd....komt ie er gewoon niet op!Dus maar weer opnieuw proberen! Ik vind het zo leuk dat jullie spannende avonturen zo met ons worden gedeeld! Ik leef met jullie mee en ben ook erg benieuwd naar Iran!Of het net zo sprookjesachtig is als in "het huis van de moskee"wordt beschreven... Lieverds laat vooral veel horen want ik wil niet dat mijn lieve zus straks voor 20 kamelen verkocht is!! xxxxxxxxx -
03 September 2007 - 12:03
Bineke:
Net terug uit Frankrijk. Leuk al die verhalen en foto's. Die Turkse gastvrijheid ken ik uit Amsterdam. Als ik op ziekenbezoek bij mijn turkse medewerkers ging, werd ik ook overladen met thee, koekjes en gehaktbroodjes. Wat over was kreeg ik mee in alufolie voor thuis. Wat bijzonder dat je ook door al die mensen thuis wordt uitgenodigd en overal mee naar toegenomen wordt. Veel plezier, ik blijf jullie volgen. Groetjes van Iris en Siets. -
04 September 2007 - 12:50
Andrea:
Mmmm berichtjes plaatsen is geloof ik niet mijn beste punt.
In ieder geval lees ik jullie verhalen met heel veel plezier... Aangezien ik een beetje ziek ben van al het druk doen in de vakantie ga ik nu weer lekker slapen. Als ik weer in topvorm ben mail ik weer!!!
Liefs Andrea
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
